Hernia
10 mei 2004
Ik ben Dorien T. uit Eindhoven.
In januari 2002 schoot het heel erg in mijn rug. Ik kon niet zitten en haast niet lopen. Ik ben toen naar een acupuncturist geweest. Ik ben ook naar de dokter gegaan die mij uiteindelijk doorstuurde naar de specialist. Ik moest in de scanner en daaruit bleek dat ik een hernia had. Na drie maanden op bed gelegen te hebben met veel pijn en de nodige pijnstillers stond ik op de lijst om geopereerd te worden.
Toen heeft de Praktijk voor Gebedsgenezing voor en over mij gebeden en de hernia leek over te gaan. Daarom hoefde ik ook nog niet geopereerd te worden. Ze zouden het nog even afkijken.
Na korte tijd kwam de pijn weer in alle hevigheid terug. Ik lag weer plat op bed. Ondertussen bleef ik wel bidden. Ik snapte niet waarom God mij maar niet genas. Op het laatst ging ik, zo goed en zo kwaad als het ging, toch weer naar de genezingsdienst. Voordat ik ging kreeg ik een heel erge migraine aanval, maar ik dacht: "En toch ga ik!" Die avond is er ook voor mij gebeden. Er gebeurde voor mijn gevoel helemaal niets.
Toen ik met vreselijk veel pijn en met mijn laatste krachten weer terug naar huis reed, dacht ik: "Nu schei ik er mee uit. Ik ga daar niet meer heen, want ik geloof dat niet meer." Thuis gekomen zei mijn man sarcastisch: "Nu dat heeft ook niet veel geholpen he?" Ik zei niks en ben meteen naar bed gegaan. Toen ik de volgende morgen opstond had ik nergens meer last van. Prijs God! Hij heeft me toch genezen.
De operatie werd definitief afgezegd. Diezelfde week ben ik weer gaan tennissen. Soms wil de pijn zich aanmelden, maar dan zeg ik tegen Jezus: "Dank U Jezus, dat Uw striemen mijn genezing is geworden en dat U voor mij de prijs betaald heeft." En dan verdwijnt langzamerhand de pijn weer. Nu ik dit schrijf is het twee jaar later. Ik heb nergens meer last van.
