Carla geneest van scoliose
Carla C.: Genezing van scoliose.
Gebeden: juli 2005
Interview afgenomen: 20 juni 2006.
Bevestigd: 26 juni 2007
Het gaat niet goed met de rug van de 15-jarige Carla uit Limburg. Pijn en vermoeidheid zijn een deel van haar leven. Ze is geboren met een ernstige scoliose van 45 graden, een zijdelingse verkromming van de wervelkolom, in haar geval een S-bocht in de wervels. De artsen adviseren een operatie om verdere problemen te voorkomen, of een “brace”, die ze enkele jaren om moet houden. Als tiener staat ze al voor een levensbepalende keuze: een zeer risicovolle operatie of haar tienerjaren doorbrengen in een “harnas” (zoals ze dat noemt). Ze kiest voor het laatste. Ondanks dat ze drie jaar lang van haar nek tot haar middel in het “harnas” gevangen heeft gezeten, is de verwachte verbetering uitgebleven. De verkromming in haar wervelkolom is niet minder geworden. Ook haar klachten zijn onveranderd gebleven.
Carla grijpt alles aan wat haar maar van haar pijn en klachten af zou kunnen helpen en laat op de plek van de scoliose een geneeskrachtige draak tatoeëren. Maar ook dit helpt niet. Toch gaat zij niet bij de pakken neerzitten. Ze wil het kappersvak leren, ondanks dat ze weet dat dit vak met haar rug nauwelijks uitvoerbaar is.
In de zomervakantie van 2005 gaat de toen 18-jarige Carla met haar ouders mee naar een camping; een vakantie die haar leven en ook dat van haar ouders blijvend zou veranderen....
Tineke: “Onder het genot van een glaasje wijn zaten Miriam, de moeder van Carla, en ik lekker te kletsen. Ze vertelde over de geneeskrachtige planten die bij moeder aarde allemaal te vinden waren en welke ze had gevonden in het bos wat haar pijn in haar gewrichten en vingers wat konden verzachten. Miriam had reuma. Haar vingerkootjes waren zichtbaar rood gezwollen. Ik vertelde over een vrouw die door gebed was genezen van reuma en scoliose en vroeg haar of ik ook voor haar mocht bidden. Tijdens een kort gebed voelde ze hoe de pijn wegtrok uit al haar gewrichten. Op dat moment kwam Carla met haar vader Jan aanlopen. Helemaal blij en opgewonden liet Miriam haar vingers zien, die dun en soepel waren geworden en ze vroeg me gelijk of ik ook voor haar dochter wilde bidden. Jezus genas die dag niet alleen Miriam en Carla, maar ook Jan van versleten enkels.”
Carla: “Eerst bad Tineke voor het lengteverschil in mijn benen. Mijn ouders zagen het gelijk komen, maar zelf merkte ik niet veel. Toen legde zij haar vinger op mijn rug en sprak toen weer een kort gebed uit tot Jezus. Op dat moment voelde ik warmte en tintelingen en een warme hand (niet de hand van Tineke) van boven naar beneden over mijn rug gaan en daarna voelde ik die hand over mijn hoofd strelen. Hij voelde heel prettig aan. Ik merkte dat er iets in mijn rug gebeurde en mijn ouders zagen hoe de kromming langzaam verdween en mijn rug recht werd.
Ik vond het toch wel eng en raakte wat van slag, want ik had zoiets nog nooit meegemaakt. Toen ik dat vertelde tegen Tineke, zei ze: “Ik vind het niet vreemd dat je van slag bent. Tjonge zeg! Je zult toch maar even aangeraakt worden door de Allerhoogste Goddelijke Bron Jezus Christus! Dat stelde me wel gerust. Ik heb nu minder rugklachten dan ervoor. Mijn spieren trekken niet meer. Over anderhalve maand krijg ik een onderzoek. Ik ben benieuwd.”
Twee jaar later vertelt Carla dat de specialist wel vier keer de foto's van haar rug had gecontroleerd en nog andere specialisten er bij haalde. Ze konden het niet geloven! Carla moest nog een tijdje Mensendieck therapie doen, omdat ze opnieuw moest leren om mijn rug op een goede manier te gebruiken tijdens het lopen, staan en bukken.
Carla: “Ik werk nu als kapster en kan een hele dag staan zonder pijn of andere klachten. Wie mij genezen heeft? Ik denk dat Jezus mij heeft genezen, want Tineke bad in Jezus Naam."
